Imagem: Angelopoulos. Τοπίο στην ομίχλη
Manuel António Pina.
Como se desenha uma casa (Assirio & Alvim, 2011).
O regresso
Como quem, vindo de países distantes fora de
si, chega finalmente aonde sempre esteve
e encontra tudo no seu lugar,
o passado no passado, o presente no presente,
assim chega o viajante à tardia idade
em que se confundem ele e o caminho.
Entra então pela primeira vez na sua casa
e deita-se pela primeira vez na sua cama.
Para trás ficaram portos, ilhas, lembranças,
cidades, estações do ano.
E come agora por fim um pão primeiro
sem o sabor de palavras estrangeiras na boca.
El regreso
Como quien, viniendo de países distantes fuera de
sí, llega finalmente a donde siempre estuvo
y encuentra todo en su lugar,
el pasado en el pasado, el presente en el presente,
así llega el viajante a la tardía edad
en que se confunden él y el camino.
Entra entonces por primera vez en su casa
y se acuesta por primera vez en su cama.
Atrás quedaron puertos, islas, recuerdos,
ciudades, estaciones del año.
Y come ahora por fin un pan primero
sin el sabor de palabras extranjeras en la boca.
O regreso
Coma quen, vindo de países distantes fóra de
si, chega finalmente onde sempre estivo
e atopa todo no seu lugar,
o pasado no pasado, o presente no presente,
así chega o viaxante á tardía idade
en que se confunden el e o camiño.
Entra entón pola primeira vez na súa casa
e deitase pola primeira vez na súa cama.
Atrás quedaron portos, illas, lembranzas,
cidades, estacións do ano.
E come agora por fin un pan primeiro
sen o sabor de palabras estranxeiras na boca.
tr3sreinos 