Marcos Foz. Arca e usura (2019)
Com a câmara devidamente
posicionada inicia o depoimento
o homem de costas descendo a estrada alucinada
videiras de um lado oliveiras do outro e o primeiro
morcego a sair na confusão do lusco-fusco a servir
de testemunha
a trovoada curva-se cerimoniosa
dando início ao sentir da noite
onde desemboca esta crónica
com barbárie cometida e saudada
e muita música por passar a limpo
um cruzamento visto de cima o olhar apontado
a uma estaca que parada tenta decidir se
a casa dos primeiros anos se a arena musical
da aldeia a igreja com a sua cruz muda e verde
a iluminar-lhe o rosto e vê-lo descer seguindo sempre a rota das lâmpadas
de três cores com bandeiras a representar pátrias minúsculas
talvez cada lâmpada cada bandeirinha para cada homem
do centro da aldeia até ao extremo
da música dos balcões sujos
que reúnem coiotes mal tratados todos em fila indiana
com o canto dos olhos molhado com um grito preso
na garganta comunitária sim o grupo todo com o mesmo grito
apontando para o lado das musas e da cerveja
e quando o homem chega logo o convidam
a morrer junto a eles
Con la cámara debidamente
posicionada se inicia la exposición
el hombre de espaldas bajando por la carretera alucinada
vides de un lado olivos del otro y el primer
murciélago saliendo en la confusión del ocaso sirviendo
de testigo
la tormenta se inclina ceremoniosa
dando inicio al sentir de la noche
donde desemboca esta crónica
con barbarie cometida y saludada
y mucha música por pasar a limpio
una encrucijada vista desde arriba la mirada apuntada
a una estaca que parada intenta decidir si
la casa de los primeros años si el coso musical
de la aldea la iglesia con su cruz muda y verde
iluminándole el rostro y verlo bajar
siguiendo siempre la ruta de las bombillas
de tres colores con banderas representando patrias minúsculas
tal vez cada bombilla cada banderita para cada hombre
del centro de la aldea hasta el extremo
de la música de los mostradores sucios
que reúnen coyotes maltratados todos en fila india
con la comisura de los ojos mojada con un grito preso
en la garganta comunitaria sí todo el grupo con el mismo grito
apuntando hacia el lado de las musas y de la cerveza
y nada más llega el hombre lo invitan
a morir junto a ellos
Coa cámara debidamente
disposta iníciase a exposición
o home de costas descendendo a estrada alucinada
videiras dun lado oliveiras do outro e o primeiro
morcego a saír na confusión do luscofusco a servir
de testemuña
a treboada cúrvase cerimoniosa
dando inicio ao sentir da noite
onde desemboca esta crónica
con barbarie cometida e saudada
e moita música por pasar a limpo
un cruzamento visto dende arriba a ollada apuntada
para unha estaca que parada tenta decidir se
a casa dos primeiros anos se a palestra musical
da aldea a igrexa coa súa cruz muda e verde
a iluminarlle o rostro e velo descender seguindo sempre a ruta das lámpadas
de tres cores con bandeiras a representar patrias minúsculas
talvez cada lámpada cada bandeiriña para cada home
do centro da aldea até o extremo
da música dos mostradores sucios
que reúnen coiotes maltratados todos en ringleira
co borde dos ollos mollado cun berro preso
na gorxa comunitaria si todo o grupo co mesmo berro
apuntando para o lado das musas e da cervexa
e cando o home chega logo o convidan
a morrer canda eles