Home

takashi ito
Takashi Ito

Olalla Cociña.”Escolma Salvaxe Ferrol 2007-2013″. 2014

drácula

subir temblando al cuarto tuyo, que era un desván oscuro

después de la sesión de noche hurtada:

drácula detrás de la puerta

.

y no te dejaron dormir con la niña

sólo una ristrita de ajos para defenderte

.

los niños miedosos llevan la carretilla

comen aceite de hígado de bacalao

.

se lanzan como gaviotas a las monedas de los turistas

ríen de peixiñopaogato, de caghanabota

el miedo les cabe bien en una lata de bonito

.

drácula

-un abrigo viejo colgado de una punta oxidada-

me llamó años después por teléfono

le bastó decirme quien era

para hacerme llorar toda la tarde

.

por más que me insistías en conocer la voz

de ese farsante

.

pero a ti, padre mío

a ti nadie te dijo que drácula era de mentira

tuviste que matarlo con el niño que eras

moristeis los dos juntos


drácula

subir tremendo ao quarto teu, que era um sótão escuro

depois da sessão de noite furtada:

drácula atrás da porta

.

e não te deixaram dormir com a menina

só uma trancita de alhos para defender-te

.

os miúdos medrosos levam o carrinho de mão

comem óleo de fígado de bacalhau

.

Atiram-se como gaivotas às moedas dos turistas

riem de peixiñopaogato, de caghanabota

o medo cabe-lhes bem numa lata de sarrajão

.

drácula

-um casaco velho pendurado duma ponta oxidada-

chamou-me anos depois por telefone

bastou-lhe dizer-me quem era

para me fazer chorar a tarde toda

.

por mais que me insistias em conhecer a voz

desse farsante

.

mas a ti, meu pai

a ti ninguém te disse que drácula era de mentira

tiveste que matá-lo juntamente com a criança que eras

morrestes os dois juntos


drácula

subir tremendo ao cuarto teu, que era un faio escuro

despois da sesión de noite furtada:

drácula detrás da porta

.

e non te deixaron durmir coa nena

só unha restriña de allos para defenderte

.

os nenos medrosos levan a carretilla

comen aceite de fígado de bacallau

.

lánzanse como gaivotas ás moedas dos turistas

rin de peixiñopaogato, de caghanabota

o medo cábelles ben nunha lata de bonito

.

drácula

-un abrigo vello pendurado dunha punta oxidada-

chamoume anos despois por teléfono

abondoulle dicirme quen era

para facerme chorar toda a tarde

.

por máis que me insistías en coñecer a voz

dese farsante

.

pero a ti, meu pai

a ti ninguén che dixo que drácula era de mentira

tiveches que matalo canda o neno que eras

morrestes os dous xuntos