Home

Corpo-de-Antiochia-maq-1.pdf


Tamara Andrés. Corpo de Antiochia. Galaxia, 2017


A illa

.

No mar

a calor é constante.

.

Non vai frío

onde as ondas berran

como nos chamamos

—cala a furia

cando aparecen

os suxeitos—.

.

Mais esta auga non.

.

Aquí non hai onda

porque todo é noite;

é todo noite, quietude

e negrura

e a calma estremece

porque é

aquí

onde irrompe sempre

o puñal.

.

Ningún lugar dorme

cando é noite.

.

Ningún lugar dorme

cando é esta noite.

.

O mar engole o meu corpo

unha e outra vez.

.

Illa asolagada

sen identidade

cos ollos cegados

polo líquido…

.

            como procurar así

            onde se comezou a derramar

            o meu nome?


A ilha

.

No mar

o calor é constante.

.

Não faz frio

onde as ondas berram

como nos chamamos

—cala a fúria

quando aparecem

os sujeitos—.

.

Mas esta água não.

.

Aqui não há onda

porque tudo é noite;

é tudo noite, quietude

e negrura

e a calma estremece

porque é

aqui

onde irrompe sempre

o punhal.

.

Nenhum lugar dorme

quando é noite.

.

Nenhum lugar dorme

quando é esta noite.

.

O mar engole o meu corpo

uma e outra vez.

.

Ilha alagada

sem identidade

com os olhos cegos

pelo líquido…

.

            como procurar assim

            onde se começou a derramar

            o meu nome?


La isla

.

En el mar

el calor es constante.

.

No hace frío

donde las olas gritan

como nos llamamos

—calla la furia

cuando aparecen

los sujetos—.

.

Pero esta agua no.

.

Aquí no hay ola

porque todo es noche;

es todo noche, quietud

y negrura

y la calma estremece

porque es

aquí

donde irrumpe siempre

el puñal.

.

Ningún lugar duerme

cando es de noche.

.

Ningún lugar duerme

cando es esta noche.

.

El mar engulle mi cuerpo

una y otra vez.

.

Isla anegada

sin identidad

con los ojos cegados

por el líquido…

.

            como buscar así

            donde se comenzó a derramar

            mi nombre?


Revisora da tradução para o Português: Sara I. Veiga