Home

Fotografía de Xulio Gil incluída no libro Tigres como cabalos

Xela Arias (1962-2003). Tigres como cabalos. Xerais, 1990. Incluído en Poesía Reunida, (1982-2004). Xerais, 2018.

BORRACHO

Andaba nos bares cerrados pedindo un silencio

e as rúas collían pedazos do seu sangue violado.

Na noite que o círculo estende, viñeches ás veces

perdido de vicios, mazado de imaxes voar nun recanto,

deixar de saber que o tempo non xulga presencias,

que as leis que detestas son medo e martelo.

              Se te vexo quero

que non atragante o noso exilio unha présa calquera.

.                           ¿Sabes? Recollo ó bolsillo a palabra.
.                           Sei que nós somos carne de guerra.
                         -Que non morreremos nós da espera.


BORRACHO

Andava nos bares fechados a pedir um silêncio

e as ruas tomavam pedaços do seu sangue violado.

Na noite que o círculo estende, vieste às vezes

cagado de vícios, maçado de imagens voar num recanto,

deixar de saber que o tempo não julga presenças,

que as leis que detestas são medo e martelo.

               Se te vejo quero

que não engasgue o nosso exílio uma presa qualquer.

                           Sabes? Recolho no bolso a palavra.
                           Sei que nós somos carne de guerra.
                           -Que não morreremos nós da espera.


BORRACHO

Andaba por los bares cerrados pidiendo un silencio

y las calles recogían pedazos de su sangre violada.

En la noche en que el círculo extiende, vinías a veces

perdido de vicios, mazado de imágenes volar en un rincón,

dejar de saber que el tempo no juzga presencias,

que las leyes que detestas son miedo y martillo.

               Si te veo quiero

que no atragante nuestro exilio una presa cualquiera.

                           ¿Sabes? Recojo en el bolsillo la palabra.
                           Sé que nosotros somos carne de guerra.
                           -Que no moriremos nosotros de la espera.


Revisora da tradução para português: Sara I. Veiga