Home

Xerardo Quintiá

Fornelos & Fornelos (Espiral Maior, 2011)

POEMA

SALVACIÓN

idea dun mundo posible
onde todo fora extinguido

destruído a simple vista

botado a perder

aquilo que tantas veces se fixera en beneficio
da familia / do seu núcleo / da súa descendencia
dos propios veciños / da propia parroquia

de SAN MARTIÑO DOS CONDES

alí desperdiciado, entre as ortigas e as labazas

ruínas refulxentes / cachifallos / ferraganchos
cerellos que se movían coma estandartes

feridas abertas que botaban entendemento
sobre o que acontecera dende o comezo

[xa que toda ferida é logos, aprendizaxe]

na vida / no seu espazo
por ELES recuperado e grazas a ELES

-á súa potencia poliédrica-

convertido nun refacho de liberdade que se ramificaba
por dentro, en terminacións que recibían doses e doses
de información real, de sensacións que se acollían
e se multiplicaban en si, coma as pólas da ÁRBORE
coma as súas raíces que tamén eran pólas
en sentido inverso, coma o POEMA
que se escribía cunha esperanza panloxística

organizado nunha construción sensorial de imaxes
das que se obtiñan carballeiras definidas e merlos
claramente desposuídos, por exemplo / ou formas
estrañas dunha luz inmorredoira: o ámbito dunha raiola
que sempre estivera alí, entre o POEMA e a VIXILIA
facéndose e desfacéndose


como se fai a vida
como se desfai -O AMOR

NUN DESENVOLVEMENTO REAL
QUE NON REMATA NO REAL

SENÓN QUE TRANSCENDE POR DENTRO
DESDE DENTRO / CARA A DENTRO–

POEMA

SALVAÇÃO

ideia de um mundo possível
onde tudo fora extinguido

destruído a olho nu

deitado a perder

aquilo que tantas vezes fora feito em benefício
da família / do seu núcleo / da sua descendência
dos próprios vizinhos / da própria paróquia

de SAN MARTIÑO DOS CONDES

ali desperdiçado, entre as urtigas e as labaças

ruínas refulgentes / cangalhadas / bugigangas
farrapos que se mexiam como estandartes

feridas abertas que deitavam entendimento
sobre o que acontecera desde o início

[já que toda a ferida é logos, aprendizagem]

na vida / no seu espaço
por ELES recuperado e graças a ELES

-à sua potência poliédrica-

convertido numa lufada de liberdade que se ramificava
por dentro, em terminações que recebiam doses e doses
de informação real, de sensações que se acolhiam
e se multiplicavam em si, como as galhas da ÁRVORE
como as suas raízes que também eram galhas
em sentido inverso, como o POEMA
que se escrevia com uma esperança panlogística

organizado numa construção sensorial de imagens
de que se obtinham carvalheiras definidas e melros
claramente despossuídos, por exemplo / ou formas
estranhas de uma luz imorredoira: o âmbito de uma raiola
que sempre estivera ali, entre o POEMA e a VIGÍLIA
a fazer-se e desfazer-se


como é feita a vida
como é desfeito -O AMOR

NUM DESENVOLVIMENTO REAL
QUE NÃO REMATA NO REAL

SENÃO QUE TRANSCENDE POR DENTRO
DESDE DENTRO / PARA DENTRO–

POEMA

SALVACIÓN

idea de un mundo posible
donde todo había sido extinguido

destruido a simple vista

echado a perder

aquello que tantas veces se había hecho en beneficio
de la familia / de su núcleo / de su descendencia
de los propios vecinos / de la propia parroquia

de SAN MARTIÑO DOS CONDES

allí desperdiciado, entre las ortigas y los berros

ruinas refulgentes / trastes / chatarras
harapos que se movían coma estandartes

heridas abiertas que arrojaban entendimiento
sobre lo que había sucedido desde el inicio

[ya que toda herida es logos, aprendizaje]

en la vida / en su espacio
por ELLOS recuperado y gracias a ELLOS

-su potencia poliédrica-

convertido en un ráfaga de libertad que se ramificaba
por dentro, en terminaciones que recibían dosis y dosis
de información real, de sensaciones que se acogían
y se multiplicaban en sí, como las ramas del ÁRBOL
como sus raíces que también eran ramas
en sentido inverso, como el POEMA
que se escribía con una esperanza panlogística

organizado en una construcción sensorial de imágenes
de las que se obtenían robledales definidos y mirlos
claramente desposeídos, por ejemplo / o formas
extrañas de una luz inmortal: el ámbito de un rayo
que siempre estuvo allí, entre el POEMA y la VIGILIA
haciéndose y deshaciéndose


como se hace la vida
como se deshace -EL AMOR

EN UN DESPLIEGUE REAL
QUE NO ACABA EN LO REAL

SINO QUE TRASCIENDE POR DENTRO
DESDE DENTRO /HACIA DENTRO–



Revisora da tradução para o português: Sara I. Veiga