Xerardo Quintiá
Fornelos & Fornelos (Espiral Maior, 2011)
POEMA
SALVACIÓN
idea dun mundo posible
onde todo fora extinguido
destruído a simple vista
botado a perder
aquilo que tantas veces se fixera en beneficio
da familia / do seu núcleo / da súa descendencia
dos propios veciños / da propia parroquia
de SAN MARTIÑO DOS CONDES
alí desperdiciado, entre as ortigas e as labazas
ruínas refulxentes / cachifallos / ferraganchos
cerellos que se movían coma estandartes
feridas abertas que botaban entendemento
sobre o que acontecera dende o comezo
[xa que toda ferida é logos, aprendizaxe]
na vida / no seu espazo
por ELES recuperado e grazas a ELES
-á súa potencia poliédrica-
convertido nun refacho de liberdade que se ramificaba
por dentro, en terminacións que recibían doses e doses
de información real, de sensacións que se acollían
e se multiplicaban en si, coma as pólas da ÁRBORE
coma as súas raíces que tamén eran pólas
en sentido inverso, coma o POEMA
que se escribía cunha esperanza panloxística
organizado nunha construción sensorial de imaxes
das que se obtiñan carballeiras definidas e merlos
claramente desposuídos, por exemplo / ou formas
estrañas dunha luz inmorredoira: o ámbito dunha raiola
que sempre estivera alí, entre o POEMA e a VIXILIA
facéndose e desfacéndose
…
como se fai a vida
como se desfai -O AMOR
NUN DESENVOLVEMENTO REAL
QUE NON REMATA NO REAL
SENÓN QUE TRANSCENDE POR DENTRO
DESDE DENTRO / CARA A DENTRO–
POEMA
SALVAÇÃO
ideia de um mundo possível
onde tudo fora extinguido
destruído a olho nu
deitado a perder
aquilo que tantas vezes fora feito em benefício
da família / do seu núcleo / da sua descendência
dos próprios vizinhos / da própria paróquia
de SAN MARTIÑO DOS CONDES
ali desperdiçado, entre as urtigas e as labaças
ruínas refulgentes / cangalhadas / bugigangas
farrapos que se mexiam como estandartes
feridas abertas que deitavam entendimento
sobre o que acontecera desde o início
[já que toda a ferida é logos, aprendizagem]
na vida / no seu espaço
por ELES recuperado e graças a ELES
-à sua potência poliédrica-
convertido numa lufada de liberdade que se ramificava
por dentro, em terminações que recebiam doses e doses
de informação real, de sensações que se acolhiam
e se multiplicavam em si, como as galhas da ÁRVORE
como as suas raízes que também eram galhas
em sentido inverso, como o POEMA
que se escrevia com uma esperança panlogística
organizado numa construção sensorial de imagens
de que se obtinham carvalheiras definidas e melros
claramente despossuídos, por exemplo / ou formas
estranhas de uma luz imorredoira: o âmbito de uma raiola
que sempre estivera ali, entre o POEMA e a VIGÍLIA
a fazer-se e desfazer-se
…
como é feita a vida
como é desfeito -O AMOR
NUM DESENVOLVIMENTO REAL
QUE NÃO REMATA NO REAL
SENÃO QUE TRANSCENDE POR DENTRO
DESDE DENTRO / PARA DENTRO–
POEMA
SALVACIÓN
idea de un mundo posible
donde todo había sido extinguido
destruido a simple vista
echado a perder
aquello que tantas veces se había hecho en beneficio
de la familia / de su núcleo / de su descendencia
de los propios vecinos / de la propia parroquia
de SAN MARTIÑO DOS CONDES
allí desperdiciado, entre las ortigas y los berros
ruinas refulgentes / trastes / chatarras
harapos que se movían coma estandartes
heridas abiertas que arrojaban entendimiento
sobre lo que había sucedido desde el inicio
[ya que toda herida es logos, aprendizaje]
en la vida / en su espacio
por ELLOS recuperado y gracias a ELLOS
-su potencia poliédrica-
convertido en un ráfaga de libertad que se ramificaba
por dentro, en terminaciones que recibían dosis y dosis
de información real, de sensaciones que se acogían
y se multiplicaban en sí, como las ramas del ÁRBOL
como sus raíces que también eran ramas
en sentido inverso, como el POEMA
que se escribía con una esperanza panlogística
organizado en una construcción sensorial de imágenes
de las que se obtenían robledales definidos y mirlos
claramente desposeídos, por ejemplo / o formas
extrañas de una luz inmortal: el ámbito de un rayo
que siempre estuvo allí, entre el POEMA y la VIGILIA
haciéndose y deshaciéndose
…
como se hace la vida
como se deshace -EL AMOR
EN UN DESPLIEGUE REAL
QUE NO ACABA EN LO REAL
SINO QUE TRASCIENDE POR DENTRO
DESDE DENTRO /HACIA DENTRO–
Revisora da tradução para o português: Sara I. Veiga