DEBAIXO DA CHUVA NEGRA
(colagem de três poemas de Radiografía del
temblor, Renacimiento, 2007)
(1)
Encontrei a minha assassina à meia-noite.
De pé junto à cama, em contraluz,
os seus olhos sorriam
como gelo no sangue. Eram os seus lábios
um excesso de sombra, apenas entreaberta;
e todas as minhas palavras
não imitam senão o traço das suas coxas
A cidade e a febre deixaram-nos a sós,
debaixo da chuva negra: “Não te assustes.
vim até cá para matar o tempo
e ver-te copular com o seu cadáver”.
(2)
[ – a carne
azul e negra do impacto,
o líquido de freios
a escorregar nas coxas – ]
(3)
– o mundo era
acidente, e o desejo
a estranha cicatriz que nos percorre: vertigem
que abraça os nossos corpos ao tacto do abismo.
BAIXO A CHOIVA NEGRA
(collage de tres poemas de Radiografía del
temblor, Renacimiento, 2007)
(1)
Atopei á miña asasina a medianoite.
De pé a carón da cama, a contraluz,
os seus ollos sorrían
como xeo no sangue. Eran os seus beizos
un exceso de sombra, apenas entreaberta;
e todas as miñas palabras
non imitan senón o trazo das súas coxas
A cidade e a febre deixáronnos a soas,
baixo a choiva negra: “Non te asustes.
Vin até aquí para matar o tempo
e verte copular co seu cadáver”.
(2)
[ – a carne
azul e negra do impacto,
o líquido de freos
esvarando nas coxas – ]
(3)
– o mundo era
accidente, e o desexo
a estraña cicatriz que nos percorre: vertixe
que abraza os nosos corpos ao tacto do abismo.
BAJO LA LLUVIA NEGRA
(collage de tres poemas de Radiografía del
temblor, Renacimiento, 2007)
(1)
Encontré a mi asesina a medianoche.
De pie junto a la cama, a contraluz,
sus ojos sonreían
como hielo en la sangre. Eran sus labios
un exceso de sombra, apenas entreabierta;
y todas mis palabras
no imitan sino el trazo de sus muslos.
La ciudad y la fiebre nos dejaron a solas,
bajo la lluvia negra: “No te asustes.
He venido hasta aquí para matar el tiempo
y verte copular con su cadáver”.
(2)
[ – la carne
azul y negra del impacto,
el líquido de frenos
resbalando en los muslos – ]
(3)
– el mundo era
accidente, y el deseo
la extraña cicatriz que nos recorre: vértigo
que abraza nuestros cuerpos al tacto del abismo.