LIBÉLULA
Una libélula es como un tornillo que vuela.
Ramón Gómez de la Serna
Gritar contra la noche
era conocer la luz de astrolabios
proyectando la eternidad de una libélula.
Conocerte, cavar senderos en el sueño
más oscuro y en el atardecer más claro,
imaginar deseos como tornillos
anclados a una tierra que nada
dice.
Gritar era también Oviedo iluminado
bajo el cerco de Xanadú,
y la capa de nieve cobijando sus alas.
Ese Oviedo, Unreal City, al que sobrevivimos.
Kublai Khan, tú sabes las veces que intenté
huir a ciudades distintas y acabé viendo morir
a una libélula en este jardín sin árboles,
pero tengo de su vuelo la luz
que sobrevive por encima del cemento.
LIBÉLULA
Uma libélula é como um parafuso que voa.
Ramón Gómez de la Serna
Gritar contra a noite
era conhecer a luz de astrolábios
projectando a eternidade de uma libélula.
Conhecer-te, cavar veredas no sono
mais obscuro e no entardecer mais claro,
imaginar desejos como parafusos
ancorados a uma terra que nada
diz.
Gritar era também Oviedo iluminado
debaixo do cerco de Xanadú,
e a camada de neve abrigando as suas asas.
Esse Oviedo, Unreal City, ao que sobrevivemos.
Kublai Khan, tu sabes das vezes que tentei
fugir a cidades distintas e acabei vendo morrer
a uma libélula neste jardim sem árvores,
mas tenho do seu voo a luz
que sobrevive por cima do cimento.
LIBÉLULA
Unha libélula é coma un parafuso que voa.
Ramón Gómez de la Serna
Berrar contra a noite
era coñecer a luz de astrolabios
proxectando a eternidade dunha libélula.
Coñecerte, cavar sendeiros no soño
máis escuro e no atardecer máis claro,
imaxinar desexos coma parafusos
ancorados a unha terra que nada
di.
Berrar era tamén Oviedo iluminado
baixo o cerco de Xanadú,
e a capa de neve acubillando as súas ás.
Ese Oviedo, Unreal City, ao que sobrevivimos.
Kublai Khan, ti sabes das veces que tentei
fuxir a cidades distintas e acabei vendo morrer
a unha libélula neste xardín sen árbores,
mais teño do seu voo a luz
que sobrevive enriba do cemento.
tr3sreinos 