Leopoldo María Panero. Conversación. Nivola, 2003.
Lo que queda después de la flor
es una cosa sin dientes,
recordando
el misterio de la flor, la espantosa aguja
para grabar en la piel las sílabas
del dolor: y la vida
es como una irritación, o una molestia
de ser nada aún,
como un recuerdo.
O que fica depois da flor
é uma coisa sem dentes,
a lembrar
o mistério da flor, a tenebrosa agulha
para gravar na pele as sílabas
da dor: e a vida
é como uma irritação, ou uma moléstia
de ser nada ainda,
como uma recordação.
O que queda despois da flor
é unha cousa sen dentes,
lembrando
o misterio da flor, a espantosa agulla
para gravar na pel as sílabas
da dor: e a vida
é coma unha irritación, ou unha molestia
de ser nada aínda,
coma un recordo.
tr3sreinos 