Imagem: Etienne Chambaud, La danse
Rosa Maria Martelo. poema de A Porta de Duchamp (Averno, 2009), incluído em Siringe (Averno, 2017).
ASAS
Quando chegou a casa trazia na mão um novelo de escuras penas molhadas. “Perdido no chão, à chuva, este pássaro estava pronto para ser comido por un gato”, explicou. Mas não aconteceu assim. Dias e dias aquecido à luz do candeeiro do quarto, engenhosas destilações brancas e amarelas a servir-lhe de comida. Até poder piar com fome, cantar depois. Vejo-o agora outra vez, dentro da mão do rapaz, como num ninho. “Pensará que és a mãe?”-”Não, para ele, qualquer mão é a mãe”. Abre um pouco aquela envonvência quente, dedo contra dedo em humana versão de ninho, quase perfeita. Muito largo e lento, o braço a mover-se no ar, um círculo em roda de outro círculo (aves em voo antecipado, ainda antes das asas).
ALAS
Cuando llegó a casa traía en la mano un ovillo de oscuras plumas mojadas. “Perdido en el suelo, bajo la lluvia, este pájaro estaba preparado para ser comido por un gato”, explicó. Pero no sucedió así. Días y días al calor de la luz de la lámpara del cuarto, ingeniosos destilados blancos y amarillos sirviéndole de comida. Hasta poder piar con hambre, cantar después. Los veo ahora otra vez, dentro de la mano del niño, como en un nido. “¿Pensará que eres la madre?”-”No, para él, cualquier mano es la madre”. Abre un poco aquella envoltura cálida, dedo contra dedo en humana versión de nido, casi perfecta. Muy ancho y lento, el brazo moviéndose en el aire, un círculo rodeando otro círculo (aves en vuelo anticipado, aun antes de las alas).
AZAS
Cando chegou a casa traía na man un novelo de escuras plumas molladas. “Perdido no cha, á choiva, este paxaro estaba pronto para ser comido por un gato”, explicou. Pero non aconteceu así. Días e días aquecido á luz da lámpada do cuarto, enxeñosos destilados brancos e amarelos servíanlle de comida. Até poder piar con fame, cantar despois. Véxoo agora outra vez, dentro da man do rapaz, coma nun niño. “Pensará que es a nai?”-”Non, para el, calquera man é a nai”. Abre un pouco aquela cobertura quente, dedo contra dedo en humana versión de niño, case perfecta. Moi largo e lento, o brazo a movéndose no aire, un círculo à volta doutro círculo (aves en voo anticipado, aínda antes das azas).