Imagem: Werner Herzog
Antón Lopo
Corpo (Xerais, 2018)
INTERVALOS DE MAREA
3
Falamos de que tal ou cal cousa é inconmensurable. O oceáno, por exemplo [inconmensurable]. Só os científicos [coas súas custosas e complicadas tecnoloxías] teñen a capacidade de medilo. Pero ese proceso non resulta interesante [a exactitude é só unha das continxencias da arte].
Habitualmente, a obra chéganos concluída [encerrada]. Nós podemos tomar conciencia das dificultades de execución segundo escalas de valores [parécenos grande / houbo que mobilizar un guindastre / pequena / necesitáronse lupas / laboriosa / debeulle levar anos / sinxela / ten ouro / é de plástico / repéleme / resulta demasiado mimética da realidade / só deus pode crear a imaxe e semellanza / etcétera], pero dificilmente podemos aproximarnos aos procesos de execución. Os intervalos de marea son [simultaneamente] obra en si [executada] e proceso constituínte.
[Identifican áreas concretas nun contexto amorfo e despois explóranas. / Toda exploración é o comezo do espolio].
6
Supoñamos o caso de alguén [unha muller de media idade] que sofre un golpe [pode ser un accidente vascular] e perde a memoria. Os médicos diagnosticanlle amnesia de etioloxía orgánica, con sospeitas de que será definitiva. Probablemente non volverá recuperar os recordos perdidos. O seu estado é tan calamitoso que nin sequera pode falar. As súas amigas [a familia desenténdese do caso porque están horrorizados
de como os mira / sinistro] contratan unha logopeda que a axude a recuperar a linguaxe. Tras un tenso debate, deciden que o mellor, de volver falar, é o inglés [cren que lle será máis doado ter experiencias profesionais no estranxeiro].
Se determinamos o obvio, talvez descubramos o seu verdadeiro tamaño, a inmensidade,
o dilatado espazo que o obvio ocupa nas nosas vidas.
8.
Por máis que o verbo o sosteña [e todos o sintamos como propio], o presente é impronunciable.
Semella un amante furtivo [un deses casados que non acompañan a casa] fronte ao discurso sólido do pasado e as [excitantes] insinuacións do futuro. Deles os tres, porén, o presente é o único que respira.
[Gústache que te aperte contra a parede / que che ínflinxa algún tipo de dor / que te sande como cinto ou quimioterapia] .
INTERVALOS DE MAREA
3
Falamos de que tal ou qual coisa é incomensurável. O oceano, por exemplo [incomensurável]. Só os cientistas [com as suas custosas e complicadas tecnologias] têm a capacidade de o medir. Mas esse processo não resulta interessante [a exatidão é só uma das contingéncias da arte].
Habitualmente, a obra chéganos concluída [encerrada]. Nós podemos tomar conciencia das dificultades de execución segundo escalas de valores [parécenos grande / houbo que mobilizar un guindastre / pequena / necesitáronse lupas / laboriosa / debeulle levar anos / sinxela / ten ouro / é de plástico / repéleme / resulta demasiado mimética da realidade / só deus pode crear a imaxe e semellanza / etcétera], pero dificilmente podemos aproximarnos aos procesos de execución. Os intervalos de marea son [simultaneamente] obra en si [executada] e proceso constituínte.
[Identifican áreas concretas nun contexto amorfo e despois explóranas. / Toda exploración é o comezo do espolio].
6
Supoñamos o caso de alguén [unha muller de media idade] que sofre un golpe [pode ser un accidente vascular] e perde a memoria. Os médicos diagnosticanlle amnesia de etioloxía orgánica, con sospeitas de que será definitiva. Probablemente non volverá recuperar os recordos perdidos. O seu estado é tan calamitoso que nin sequera pode falar. As súas amigas [a familia desenténdese do caso porque están horrorizados
de como os mira / sinistro] contratan unha logopeda que a axude a recuperar a linguaxe. Tras un tenso debate, deciden que o mellor, de volver falar, é o inglés [cren que lle será máis doado ter experiencias profesionais no estranxeiro].
Se determinamos o obvio, talvez descubramos o seu verdadeiro tamaño, a inmensidade,
o dilatado espazo que o obvio ocupa nas nosas vidas.
8.
Por máis que o verbo o sosteña [e todos o síntamos como propio], o presente é impronunciable.
Semella un amante furtivo [un deses casados que non acompañan a casa] fronte ao discurso sólido do pasado e as [excitantes] insinuacións do futuro. Deles os tres, porén, o presente é o único que respira.
[Gústache que te aperte contra a parede / que che ínflinxa algún tipo de dor / que te sande como cinto ou quimioterapia] .
INTERVALOS DE MAREA
3
Hablamos de que esta cosa o aquella es inconmensurable. El océano, por ejemplo [inconmensurable]. Solo los científicos [con sus costosas y complicadas tecnologías] tienen la capacidad de medirlo. Pero ese proceso no resulta interesante [la exactitud es solo una de las contingencias del arte].
Habitualmente, la obra nos llega concluida [encerrada]. Nosotros podemos tomar conciencia de las dificultades de ejecución según escalas de valores [nos parece grande / hubo que movilizar una grúa / pequeña / se necesitaron lupas / laboriosa / le ha debido llevar años / sencilla / tiene oro / es de plástico / me repele / resulta demasiado mimética de la realidad / solo dios puede crear a imagen y semejanza / etcétera], pero difícilmente podemos aproximarnos a los procesos de ejecución. Los intervalos de marea son [simultáneamente] obra en sí [ejecutada] y proceso constituyente.
[Identifican áreas concretas en un contexto amorfo y después las exploran. / Toda exploración es el comienzo del expolio].
6
Supongamos el caso de alguien [una mujer de mediana edad] que sufre un golpe [puede ser un accidente vascular] y pierde la memoria. Los médicos le diagnostican amnesia de etiología orgánica, con sospechas de que será definitiva. Probablemente no volverá a recuperar los recuerdos perdidos. Su estado es tan calamitoso que ni siquiera puede hablar. Sus amigas [la familia se desentiende del caso porque están horrorizados por cómo los mira / siniestro] contratan a una logopeda que la ayude a recuperar el lenguaje. Tras un tenso debate, deciden que lo mejor, si vuelve a hablar, es el inglés [creen que le será más fácil tener experiencias profesionales en el extranjero].
Si determinamos lo obvio, tal vez descubramos su verdadero tamaño, la inmensidad,
el dilatado espacio que lo obvio ocupa en nuestras vidas.
8.
Por más que el verbo lo sostenga [y todos lo sintamos como propio], el presente es impronunciable.
Se parece a un amante furtivo [uno de eso casados que no acompañan a casa] frente al discurso sólido del pasado y las [excitantes] insinuaciones del futuro. De ellos tres, sin embargo, el presente es el único que respira.
[Te gusta que te apriete contra la pared / que te inflija algún tipo de dolor / que te sane como cinturón o quimioterapia].
Revisora da tradução para português: Sara I. Veiga
tr3sreinos 