Imagem: Visitor of a museum. Konstain Lopushansky
Do Extermínio. Jaime Rocha. Relógio D’água. 1995
37
Lo llevan así para la muerte. Para un callejón
donde las tablillas se amontonan. Pero esa muerte
no pasa de un resplandor, de un deseo súbito
que acaba en la sordera. Una cigarra canta y amenaza.
Las mujeres huyen por un pantano. Y por todas
partes corre un río que cuaja cuando choca
con el silencio. Es un juego de espejos el que se ve
del cielo, virado para el agua. Son las últimas
sombras circulares que caen sobre la ciudad
y hieren el pensamiento.
37
Lévano así para a morte. Para unha calexa
onde as táboas se amorean. Mais esa morte
non pasa de un clarón, dun desexo súbito
que acaba na xordeira. Unha cigarra canta e ameaza.
As mulleres foxen por un pantano. E por todos
lados corre un río que calla cando embate
no silencio. É un xogo de espellos o que se ve
do ceo virado para a auga. Son as derradeiras
sombras circulares que caen sobre a cidade
e feren o pensamento.
37
Levam-no assim para a morte. Para um beco
onde as tábuas se amontoam. Mas essa morte
não passa de um clarão, de um desejo súbito
que acaba na surdez. Uma cigarra canta e ameaça.
As mulheres fogem por um pântano. E por todo
o lado corre um rio que coalha quando embate
no silêncio. É um jogo de espelhos o que se vê
do céu, virado para a água. São as derradeiras
sombras circulares que caem sobre a cidade
e ferem o pensamento.