Home
Imagem: Visitor of a museum. Konstain Lopushansky

Do Extermínio. Jaime Rocha. Relógio D’água. 1995

37

Lo llevan así para la muerte. Para un callejón

donde las tablillas se amontonan. Pero esa muerte

no pasa de un resplandor, de un deseo súbito

que acaba en la sordera. Una cigarra canta y amenaza.

Las mujeres huyen por un pantano. Y por todas

partes corre un río que cuaja cuando choca

con el silencio. Es un juego de espejos el que se ve

del cielo, virado para el agua. Son las últimas

sombras circulares que caen sobre la ciudad

y hieren el pensamiento.


37

Lévano así para a morte. Para unha calexa

onde as táboas se amorean. Mais esa morte

non pasa de un clarón, dun desexo súbito

que acaba na xordeira. Unha cigarra canta e ameaza.

As mulleres foxen por un pantano. E por todos

lados corre un río que calla cando embate

no silencio. É un xogo de espellos o que se ve

do ceo virado para a auga. Son as derradeiras

sombras circulares que caen sobre a cidade

e feren o pensamento.


37

Levam-no assim para a morte. Para um beco

onde as tábuas se amontoam. Mas essa morte

não passa de um clarão, de um desejo súbito

que acaba na surdez. Uma cigarra canta e ameaça.

As mulheres fogem por um pântano. E por todo

o lado corre um rio que coalha quando embate

no silêncio. É um jogo de espelhos o que se vê

do céu, virado para a água. São as derradeiras

sombras circulares que caem sobre a cidade

e ferem o pensamento.