Imagem: Carole Schneemann
Aleisa Ribalta Guzmán. Tablero. 2019.
Diosa del Yangtsé
Era un delfín casi feliz,
señoreaba entre mustias marsopas
el agua dulce del Yangtsé,
el lodo blando y solitario de su aullido
qué mansos los coetáneos cerdos,
la música fluyendo debajo de sus panzas,
el pasto que abundante les rendía
a todos por igual
las puestas de sol en río
Su Dorado azul de panacea,
el reino ancho y largo
libre de enemigos
No vertían allí más que sus sueños
los jóvenes lánguidos y casamenteros
en busca de su leyenda más real
Dígannos qué le paso a la diosa
que no volvieron a ver ni imaginada
Dónde duerme hoy su sueño congelado
de corazón latiendo en las venas
de un país gigantesco
Deusa do Yangtze
Era um golfinho quase feliz,
Assenhoreava-se entre murchas toninhas
a água doce do Yangtze,
o lodo mole e solitário do seu uivo
que mansos os coetâneos porcos,
a música a fluir por baixo das suas barrigas,
o pasto que abundante lhes prestava
a todos por igual
o pôr-do-sol no rio
O seu Dourado azul de panaceia,
o reino largo e longo
livre de inimigos
Não deitavam ali mais do que os seus sonhos
os jovens lânguidos e casadouros
à procura da sua lenda mais real
Digam-nos que se passou com a deusa
que não a voltaram ver nem na imaginação
Onde dorme hoje o seu sonho congelado
de coração a bater nas veias
de um país gigantesco
Deusa do Yangtzé
Era un golfiño case feliz,
aseñorábase entre murchas toniñas
o auga doce do Yangtzé,
a lama branda e solitaria do seu ouleo
que mansos os coetáneos porcos,
la música a fluír por baixo das súas barrigas,
o pasto que abundante lles rendía
a todos por igual
os solpores no río
O seu Dourado azul de panacea,
o reino ancho e longo
libre de inimigos
Non vertían alí máis que os seus soños
os mozos lánguidos e casamenteiros
á procura da súa lenda máis real
Dígannos que lle pasou á deusa
que non a voltaron ver nin imaxinada
Onde durme hoxe o seu soño conxelado
de corazón a latexar nas veas
dun país xigantesco
tr3sreinos 