Imagem: Dragonflies with birds and snake. Wolfgang Lehmann
Fragmentos de: Apuntes para un Génesis. Amargord, 2009.
Ninguna criatura adopta soledades,
no entiendo su renuncia.
Invento la mayor de las mentiras:
la denomino amor
y la lanzo a sus fauces.
Que ahora comienza el juego.
—
Pequeña
como un pétalo de flor adormecida,
como el canto del viento entre los chopos,
como un átomo de arena o pie de araña,
como la solución a una vejiga llena,
como yo,
es pequeña la muerte.
—
No ha existido jamás lo que no ha sido dicho,
por eso no me nombro.
Sólo he sido la mano que ejecuta,
la sombra de una idea incomprensible.
—
La bruma de la tarde en la frontera,
con el amor al hombro
y todo lo prohibido entre la ropa.
Rezo sin pausa:
que nadie me detenga,
que nadie me detenga.
Ha sido tan difícil llegar hasta aquí…
—
Hoy he llorado al ver a la serpiente.
Ningunha criatura adopta soidades,
non entendo a súa renuncia.
Invento a maior das mentiras:
denomínoa amor
lánzoa ás súas fauces.
Que agora comeza o xogo.
—
Pequena
coma unha pétala de flor adormecida,
coma o canto do vento entre os chopos,
coma un átomo de area ou pé de araña,
coma a solución a unha vexiga chea,
coma eu,
é pequena a morte.
—
Non existiu endexamais o que non foi dito,
por iso non me nomeo.
Só fun a man que executa,
a sombra dunha idea incomprensíbel.
—
A bruma da tarde na fronteira,
co amor ás costas
e todo o prohibido entre a roupa.
Rezo sen pausa:
que ninguén me deteña,
que ninguén me deteña.
Foi tan difícil chegar até aquí…
—
Hoxe chorei ao ver a serpe.
Nenhuma criatura adota solidões,
não percebo a sua renúncia.
Invento a maior das mentiras:
denomino-a amor
e atiro-a às suas fauces.
Que agora começa o jogo.
—
Pequena
como uma pétala de flor adormecida,
como o canto do vento entre os choupos,
como um átomo de areia ou pé de aranha,
como a solução para uma bexiga cheia,
como eu,
é pequena a morte.
—
Não existiu jamais o que não foi dito,
por isso não me nomeio.
Só fui a mão que executa,
a sombra de uma ideia incompreensível.
—
A bruma da tarde na fronteira,
com o amor às costas
e todo o proibido entre a roupa.
Rezo sem pausa:
que ninguém me detenha,
que ninguém me detenha.
Foi tão difícil chegar até aqui…
—
Hoje chorei ao ver a serpente.
Revisora da tradução para o Português: Sara I. Veiga