Fotograma: Szindbad de Huszárik Zoltán
Olga Novo. Monocromo verde. Cráter (Toxosoutos 2012).
Monocromo Verde
En ausencia de respiración absorbíamos aire con harina
nieve pura
las papas de los pobres de nosotros
(cuando había azúcar no había café):
restos de las cartillas de racionamiento metidos entre las muelas del juicio
final
el lino del hambre
tan blanco
rodeaba como un anillo de Saturno las paredes del estómago
la cinta de los sombreros de paja
y acostumbrados a morir día tras día
contemplábamos barro tirabeques estruendos demoledores dentro
ojos como maletas en las que el mundo se daba por vencido
una intuición de lágrimas escondidas en las arrugas bimilenarias de las ancianas
aturdidas y negras como sus vestidos de luto de la edad del hierro.
En ausencia de amor
un refajo comido por la polilla y el sol puesto a secar en el hogar
contenía los últimos escritos de Simone de Beauvoir
y el aborto que mató en lo profundo del pajar a Benigna de Remigio
sus labios amoratados que nunca vi flotan en mi pensamiento
se me aferra al corazón
querida toda
nunca correspondida
pasto de la eternidad que no hay
en ausencia de amor.
En ausencia de Historia
escribíamos en cuadernos de pizarra que se borraban con saliva
y vuelan formando círculos en el observatorio de Greenwich
pues en ningún mapa aparece este nombre venenoso
Vilarmao Vilarmao al lado de ningún santo patrón
en la puta diócesis de la nada
sólo hay un patio redondo
la elipsis espiritual por donde salen los cerdos de la cuadra y un tractor
Lu-Ve 34576 para delimitar el espacio.
En ausencia de Saber
la casa de la maestra yace como un cadáver expuesto bajo la lluvia
con las vigas intentando sostener la tabla del tres un problema de aritmética que nunca resolvimos
pero hay días en que una línea recta trazada en un encerado antiguo
resplandece en su estructura ósea
y todo nuestro pequeño mundo gruñe pobre de él
como si rezara un rosario digno de la existencia de Dios.
En ausencia de palabra
nos bastó el grito denunciador que es la noche del búho
en ausencia de pan
en ausencia de leche
en ausencia de trigo
contra el día cabrón que se levantaba antes que nadie.
En ausencia de futuro
rechinaron las ruedas de los carros o serían acaso metáforas deterioradas
aves de mal agüero que ostentan el poder.
El resto de los animales
golsan sobre los prados las mazorcas de maíz con los que se criaron
en señal de dolor
sí porque en ausencia de futuro
sólo hay ausencia
y tal vez esto que digo:
En ausencia de ti
de tanto morder las hierbas para contener el espasmo
digo tu nombre hasta que la lengua se me seque
y quedo toda igual a ti antes y después del tiempo
haciendo la fotosíntesis del amor
en la vanguardia de la nada
donde sólo se puede vivir pintada como un monocromo verde
Monocromático verde
Em ausência de respiração absorvíamos ar com farinha
neve pura
as papas dos pobres de nós
(quando havia açúcar não havia café):
restos das cartilhas de racionamento metidos entre as mós do juízo
final
o linho da fome
tão branco
rodeava como um anel de Saturno as paredes do estômago
a fita dos chapéus de palha
e afeitos a morrer dia após dia
contemplávamos barro chícharos estrondos demolidores dentro
olhos como maletas nas que o mundo se dava por vencido
uma intuição de lágrimas escondidas nas rugas bimilenárias das anciãs
aturdidas e negras
como os seus vestidos de luto da idade do ferro.
Em ausência de amor
um saiote comido pela traça e pelo sol posto a secar na lareira
continha os últimos escritos de Simone de Beauvoir
e o aborto que matou nas profundezas do palheiro
a Benigna de Remígio.
Os seus lábios amorados que nunca vi
flutuam no meu pensamento
engancha-se-me o coração
querida toda
nunca correspondida
pasto da eternidade que não há
em ausência de amor.
Em ausência de História
escrevíamos em cadernos de lousa que se apagavam com cuspo
e voam formando círculos no observatório de Greenwich
pois em nenhum mapa aparece este nome venenoso
Vilarmao Vilarmao ao pé de nenhum santo padroeiro
na merda da diocese do nada
só há um pátio redondo
a elipse espiritual por onde saem os porcos do cortelho
e um tractor
Lu-Ve 34576 para delimitar o espaço.
Em ausência de Saber
a casa da professora jaz como um cadáver exposto à chuva
com as vigas tentando ainda sustentar a tabuada do três
um problema de aritmética que nunca resolvemos
mas há dias em que uma linha recta traçada num quadro negro antigo
resplandece na sua estrutura óssea
e todo o nosso pequeno mundo grunhe pobrezinho ele
como se rezasse um rosário digno da existência de Deus.
Em ausência de palavra
abundou-nos o berro denunciador que é a noite do mocho
em ausência de pão
em ausência de leite
em ausência de trigo
contra o dia cabrão que se erguia mais cedo que ninguém.
Em ausência de futuro
rangeram as rodas dos carros ou seriam acaso metáforas deterioradas
aves de mau agoiro que ostentam o poder.
O resto dos animais
vomitam sobre os prados
os restolhos de milho com que se criaram
em sinal de dó
sim porque em ausência de futuro
só há ausência
e talvez isto que digo:
Em ausência de ti
de tanto morder ervas para conter o espasmo
digo o teu nome até que a língua seque
e fico toda igual a ti antes e depois do tempo
fazendo a fotossíntese do amor
na vanguarda do nada
onde só se pode viver pintada como um monocromático verde
Monocromo Verde
En ausencia de respiración absorbiamos aire con fariña
neve pura
as papas dos pobres de nós
(cando había azucre non había café):
restos das cartillas de racionamento metidos entre as moas do xuízo
final
o liño da fame
tan branco
rodeaba coma un anel de Saturno as paredes do estómago
a cinta dos sombreiros de palla
e afeitos a morrer día tras día
contemplabamos barro tirabeques estrondos demoledores dentro
ollos coma maletas nas que o mundo se daba por vencido
unha intuición de bágoas escondidas nas enrugas bimilenarias das anciás
aturdidas e negras coma os seus vestidos de loito da idade do ferro.
En ausencia de amor
un refaixo comido da polilla e do sol posto a secar na lareira
contiña os últimos escritos de Simone de Beauvoir
e o aborto que matou no profundo da palleira á Benigna de Remigio
os seus beizos amoratados que nunca vin flótanme no pensamento
afúngaseme o corazón
querida toda
nunca correspondida
pasto da eternidade que non hai
en ausencia de amor.
En ausencia de Historia
escribiamos en cadernos de pizarra que se borraban con cuspe
e voan formando círculos no observatorio de Greenwich
pois en ningún mapa aparece este nome velenoso
Vilarmao Vilarmao a rentes de ningún santo patrón
na puta diócese da nada
só hai un patio redondo
a elipse espiritual por onde saen os porcos do cortello e un tractor
Lu-Ve 34576 para delimitar o espazo.
En ausencia de Saber
a casa da mestra xace coma un cadavre exposto á chuvia
coas vigas tentando aínda soster a táboa do tres un problema de aritmética que nunca resolvemos
pero hai días en que unha liña recta trazada nun encerado antigo
resplandece na súa estrutura ósea
e todo o noso pequeno mundo groñe pobriño il
coma se rezara un rosario digno da existencia de Deus.
En ausencia de palabra
abondounos o berro denunciador que é a noite do moucho
en ausencia de pan
en ausencia de leite
en ausencia de trigo
contra o día cabrón que se erguía máis cedo ca ninguén.
En ausencia de futuro
rechinaron as rodas dos carros ou serían acaso metáforas deterioradas
aves de mal agoiro que ostentan o poder.
O resto dos animais
golsan sobor dos prados os cañotos de millo cos que se criaron
en sinal de dó
si porque en ausencia de futuro
só hai ausencia
e talvez isto que digo:
En ausencia de ti
de tanto morder as herbas para conter o espasmo
digo o teu nome ata que a lingua se me seque
e fico toda igual a ti antes e despois do tempo
facendo a fotosíntese do amor
na vangarda da nada
onde só se pode vivir pintada coma un monocromo verde.
Tradução para português de Carlos Silva
Traducción al castellano dew la propia autora