Home

klimt-la hijastra de job

La hijastra de Job. Pre-textos, 2009.

A Dor (La Doleur):

Os começos

um dia a finais de Julho

Sentada numa cama dum quarto que, anos depois a vida destruiria e converteria em morada de putas e pedinchonas.

Bons dias– disse o meu eu sonolento (tinha feito calor a noite toda).

Bons dias. São três. A hora nona, a hora de morrer.

-Não percebo.

Muito educadamente, fiz a reverência tão ensinada e exclamei: Bienvenue, madame. Quem sois vós?

-Quem sou? Tu me darás nome, passado o tempo, quando já não vistas o 38 nem uses a faixa cândida que pões nas ancas.

Calou-se madame a tristesse e pensou: E ficarei contigo e serei o teu hóspede, mais tarde a tua amiga, depois a tua criada. Eu, a tua única realidade, a dos pesadelos.

Algum dia, como vim, partirei, sem carta de despedida.

Entretanto, o epistolário será longo, denso.

Tu continuarás a tratar-me por você e eu sentar-me-ei sobre o teu peito e saltarei sobre ele.

A máquina de electro-choques sacudirá as tuas pernas, só que estamos na modernidade e isto não é “Voando sobre um Ninho de Cucos”.

Comprimidos de cor branca pelos tornozelos que herdaste da tua avô paterna e cortes com lâminas nos braços e nos ombros tão finos, tão femininos.

A maior parte do teu sangue deter-se-à na alma e lá se coagulará e a afogará, camadas e mais camadas de excrescências, de supurações, umas sobre outras, criando labirintos.

E, no final, ó deusa, o grande projecto arquitectónico do espírito coberto do teu próprio lodo, plasma com plasma, capilares secos, aorta desfeita, como se fosses uma cantora de ópera a quebrar-se a garganta no pianíssimo da vida.

Será doce, isso sim, muito doce. Prometo-te a doçura dos soníferos, das estalactites, tão belas, tão Expectantes.

Mármore por fora e sorriso de palhaço.

Por dentro, desejarás a hemofilia para desterrar o sangue da alma. Só um dia chegarão as chuvas e tudo alagarão. Entretanto, dói-te que eu ajudo-te.

E eu desejosa de agradar, pronunciei decidida: Comecemos já.


A dor (La Doleur)

Os comezos

Un día a finais de xullo.

Sentada nunha cama dun cuarto que, anos despois a vida destruiría e convertería en residencia de putas e pedichonas.

Bos días-dixo o meu eu somnolento (estivera calor toda a noite)

Bos días. Son as tres. A hora nona, a hora de morrer.

-Non entendo.

Moi educadamente, fixen a reverencia tan ensinada e exclamei: Bienvenue, madame. Quen sodes vos?

-Quen son? Ti me porás nome, pasado o tempo, cando xa non vistas a 38 nin calces a faixa candorosa que che pos nas cadeiras.

Calouse madame la tristesse e pensou: E ficarei contigo e serei o teu hóspede, máis tarde a túa amiga, despois a túa criada. Eu, a túa única realidade, a dos pesadelos.

Algún día, coma vin, marcharei, sen carta de despedida.

Mentres, o epistolario será longo, denso.

Ti seguirás falándome de vostede e eu sentarei-me sobre o teu peito e saltarei sobre el.

A máquina de electrochoque sacudirá as túas pernas, só que estamos na modernidade e isto non é “Alguien voou sobre o niño do cuco”.

Piduliñas de cor branca por os nocellos que herdaches da túa aboa paterna e cortes con coitelas nos brazos e os ombreiros tan finos, tan femininos.

A meirande parte do teu sangue deterase na alma e alí coagularase e alagaraa, camadas e máis camadas de excrecencias, de supuracións, unhas sobre outras, creando labirintos.

E, no fin, oh deusa, o grande proxecto arquitectónico do espírito cuberto do teu propio lodo, plasma con plasma, capilares secos, aorta rota, coma se foras unha cantante de ópera a romperse a gorxa no pianíssimo da vida.

Será doce, iso si, moi doce. Prométoche a dozura dos somníferos, das estalactitas, tan belas, tan quedas.

Mármore por fóra e sorriso de pallaso.

Por dentro, desexarás a hemofilia para desterrar o sangre da alma. Só un día chegarán as choivas e todo o alagarán. Entre tanto, dóete que eu che axudo.

E eu desexosa de agradar, pronunciei resolta: Comecemos xa.


El dolor (La Doleur)

Los comienzos

Un día a finales de julio.

Sentada en una cama de un cuarto que, años después la vida destruiría y convertiría en residencia de putas y pedigüeñas.

Buenos días-dijo mi yo somnoliento (había hecho calor toda la noche)

Buenos días. Son las tres. La hora nona, la hora de morir.

-No entiendo.

Muy educadamente, hice la reverencia tan enseñada y exclamé: Bienvenue, madame. ¿Quién sois vos?

-¿Quién soy? Tú me pondrás nombre, pasado el tiempo, cuando ya no vistas la 38 ni calces la fajita candorosa que te pones en las caderas.

Se calló madame la tristesse y pensó: Y me quedaré contigo y seré tu huésped, más tarde tu amiga, después tu criada. Yo, tu única realidad, la de las pesadillas.

Algún día, como vine, me iré, sin carta de despedida.

Mientras, el epistolario será largo, denso.

Tú seguirás hablándome de usted y yo me sentaré sobre tu pecho y saltaré sobre él.

La máquina de electroshock sacudirá tus piernas, sólo que estamos en la modernidad y esto no es “Alguien voló sobre el nido del cuco”.

Pastillitas de color blanco por los tobillos que heredaste de tu abuela paterna y cortes con cuchillas en los brazos y los hombros tan finos, tan femeninos.

La mayor parte de tu sangre se detendrá en el alma y allí se coagulará y la anegará, capas y más capas de excrecencias, de supuraciones, unas sobre otras, creando laberintos.

Y, al final, oh diosa, el gran proyecto arquitectónico del espíritu cubierto de tu propio fango, plasma con plasma, capilares secos, aorta rota, como si fueras una cantante de ópera rompiéndose la garganta en el pianíssimo de la vida.

Será dulce, eso sí, muy dulce. Te prometo la dulzura de los somníferos, de las estalactitas, tan bellas, tan quedas.

Mármol por fuera y sonrisa de payaso.

Por dentro, desearás la hemofilia para desterrar la sangre del alma. Sólo un día llegarán las lluvias y todo lo anegarán. Mientras tanto, duélete que yo te ayudo.

Y yo deseosa de gustar, pronuncié resuelta: Comencemos ya.

Deixe uma Resposta

Preencha os seus detalhes abaixo ou clique num ícone para iniciar sessão:

Logótipo da WordPress.com

Está a comentar usando a sua conta WordPress.com Terminar Sessão /  Alterar )

Facebook photo

Está a comentar usando a sua conta Facebook Terminar Sessão /  Alterar )

Connecting to %s