Home

Los círculos concéntricos. Alejandro Céspedes

 

SOUBE aos doze anos que aquele carro tão grande era um Seat

 

—e com dois apelidos que são Mil e Quatrocentos.

 

Verde, como a água estagnada.

E fomos a estreá-lo.

 

Até essa idade recordo poucas coisas pois a memória era um cenário inexplorado, oculto, apenas útil para que nele atuassem os meus segredos.

 

Eram os meus doze anos.

Ensinou-me como cheiram os carros quando nascem.

 

—Há que estar muito atenta porque este instante é único e não se esquece nunca. Este cheiro primigénio só é libertado no dia em que o seu dono abre as suas portas pela primeira vez. Só uma vez. E só ao primeiro dono.

 

E era verdade. Nunca mais o esqueci.

 

Porque um pouco mais tarde, e também para sempre, haveria de recordar o clique metálico que faz que desmaiem os recostos. A frieza do plástico dos estofos colados às minhas costas. O cheiro do tabaco na minha saliva. A pressão quente duns braços.

 

O peso doutro corpo. A leveza do meu.

 

Aprendi o tacto do sémen, como a goma-arábica, e o seu cheiro, a lixívia.

 

Na casa esperava-me outra prenda. A postura correcta para usar o bidé. Ensinou-me a fazê-lo. Fiquei com o estigma daquela água quente a correr pelo leito das minhas coxas ao mesmo tempo que os meus olhos perdiam-se numa paisagem azul de mosaicos.

 

Ali, quieta, a ouvir o alvoroço da água enquanto era engolida, enquanto o escoadouro sugava as minhas lágrimas, aprendi a recordar. Aprendi a recordar com as pernas abertas enquanto contava doze azuejos no revestimento.

 

Doze anilhas seguravam a cortina do chuveiro. Doze vezes o cuco abriu a sua porta abaixo, no relógio da sala. Doze vezes cantou os meus doze anos. Doze anos fiz sentada num bueiro.

 

Essa foi a minha prenda, lembrar.

Lembrar como cheiram os corpos quando se abrem nesse instante único. Lembrar esse cheiro primigénio que se liberta no dia que o seu dono abre a porta por primeira vez.

 

Só uma vez.

E só ao primeiro dono.

 


 

 

Souben aos doce anos que aquel coche tan grande era un Seat

 

—e con dous apelidos que son Mil Catrocentos.

 

Verde, coma a agua estancada.

E fomos estrealo.

 

Até esa idade lembro poucas cousas pois a memoria era un escenario inexplorado, oculto, só útil para que nel actuasen os meus segredos.

 

Eran os meus doce anos.

Ensinoume como cheiran os coches cando nacen.

 

—Hai que estar moi atenta porque este instante é único e non se esquece nunca. Este cheiro primixenio só escapa o día en que o seu dono abre as súas portas por primeira vez. Só unha vez. E só ao primeiro dono.

 

E era certo. Nunca máis o esquecín.

 

Porque un pouco máis tarde, e tamén para sempre, lembraría o clic metálico que fai que desmaien os respaldos. A frialdade do plástico das tapizarías pegadas as miñas costas. O cheiro do tabaco na miña saliva. A presión quente duns brazos.

 

O peso doutro corpo. A leveza do meu.

 

Aprendín o tacto do seme, coma a goma arábiga, e o seu cheiro, a lixivia.

 

Na casa esperábame outro agasallo. A postura correcta para usar o bidé. Ensinoume a facelo. Quedoume o estigma daquela agua quente correndo polo leito das miñas coxas ao mesmo tempo que os meus ollos se perdían nunha paisaxe azul de baldosas.

 

Alí, queda, escoitando o balbordo da agua mentres era engulida, mentres o sumidoiro succionaba as miñas bágoas, aprendín a lembrar. Aprendín a lembrar coas pernas abertas mentres contaba doce azulexos no revestimento.

 

Doce anelas suxeitaban a cortina da ducha. Doce veces o cuco abriu a súa porta abaixo, no reloxo do comedor. Doce veces cantou os meus doce anos. Doce anos cumprín sentada no desaugadoiro.

 

Ese foi o meu agasallo, lembrar.

Lembrar como cheiran os corpos cando se abren nese instante único. Lembrar ese cheiro primixenio que se escapa o día en que o seu dono abre a porta por primeira vez.

 

Só unha vez.

E só ao primeiro dono.


 

 

 

 

SUPE a los doce años que aquel coche tan grande era un Seat

 

—y con dos apellidos que son Mil Cuatrocientos.

 

Verde, como el agua estancada.

Y fuimos a estrenarlo.

 

Hasta esa edad recuerdo pocas cosas pues la memoria era un escenario inexplorado, oculto, sólo útil para que en él actuasen mis secretos.

 

Eran mis doce años.

Me enseñó cómo huelen los coches cuando nacen.

 

—Hay que estar muy atenta porque este instante es único y no se olvida nunca. Este olor primigenio sólo escapa el día que su dueño abre sus puertas por primera vez. Sólo una vez. Y sólo al primer dueño.

 

Y era cierto. Nunca más lo olvidé.

 

Porque un poco más tarde, y también para siempre, habría de recordar el clic metálico que hace que se desmayen los respaldos. La frialdad del plástico de las tapicerías pegadas a mi espalda. El olor del tabaco en mi saliva. La presión caliente de unos brazos.

 

El peso de otro cuerpo. La liviandad del mío.

 

Aprendí el tacto del semen, como la goma arábiga, y su olor, a lejía.

 

En casa me esperaba otro regalo. La postura correcta para usar el bidé. Me enseñó a hacerlo. Me quedó la impronta de aquel agua caliente corriendo por el cauce de mis muslos al mismo tiempo que mis ojos se perdían en un paisaje azul de baldosines.

 

Allí, quieta, escuchando el revuelo del agua mientras era engullida, mientras el sumidero succionaba mis lágrimas, aprendí a recordar. Aprendí a recordar con las piernas abiertas mientras contaba doce azulejos en el alicatado.

 

Doce anillas sujetaban la cortina de la ducha. Doce veces el cuco abrió su puerta abajo, en el reloj del comedor. Doce veces cantó mis doce años. Doce años cumplí sentada en un desagüe.

 

Ese fue mi regalo, recordar.

Recordar cómo huelen los cuerpos cuando se abren en ese instante único. Recordar ese olor primigenio que se escapa el día que su dueño abre la puerta por primera vez.

 

Sólo una vez.

Y sólo al primer dueño.
 

 

Deixe uma Resposta

Preencha os seus detalhes abaixo ou clique num ícone para iniciar sessão:

Logótipo da WordPress.com

Está a comentar usando a sua conta WordPress.com Terminar Sessão /  Alterar )

Facebook photo

Está a comentar usando a sua conta Facebook Terminar Sessão /  Alterar )

Connecting to %s