Home

Imaxe: Portret. Stanilaw Lenartowicz

Lucía Novas. Neve. (Espiral Maior. 2010)


 

La Felonía

          I

Los pazos del dolor. El temblor de la tierra bajo los pies.

Las excavaciones subterráneas (se desvanecen los sueños

como palomas de cristal). Los terrores en la locura

más profunda. Las ansias de nieve. Las serpientes astutas

que mordieron el cuerpo (¡ay corazón

en los acantilados del tiempo!). El huevo primigenio. Los tesoros

escondidos en las ruinas. Las yeguas vigilantes. Los bisontes

derrotados. Los diminutos copos. Las torres de marfil

y de antílope (volvió el cazador en busca

de los últimos

aleteos de la ternura; memoria siniestra).

Los cueros y los metales. Las residencias nuevas

batidas por el viento. La luz del amanecer

que surge. Las esporas del diente de león que se

mezclan

con los últimos remolinos

de azufre. Las vasijas despedazadas

en la batalla. El cuerpo que muere en el pazo profundo.

El crimen

aún próximo. La lentitud de la nieve. Las miradas

traidoras desde lo lejano. Los puñales abandonados

entre los campos (aún la sangre sin mácula).

Las telas que ahogaron

a las aves. La felonía que siempre dormirá

en la mente del cazador. Las plumas teñidas

de rojo. Los gritos sofocantes.

Horas extrañas

de revelación, de ruina, de incienso profundo.

 

Ay penumbra secreta…

 

Del pecho surgirá

herida maldita.


 

A felonia

       I

Os palácios da dor. O tremor da terra debaixo dos pés.

As escavações subterrâneas (esvaem-se os sonhos

como pombas de cristal). Os terrores na loucura

mais profunda. As ânsias da neve. As serpentes arteiras

que morderam o corpo (ai coração

nas falésias do tempo!). O ovo primigénio. Os tesouros

escondidos nas ruínas. As éguas vigilantes. Os bisontes

derrotados. As folecas miúdas. As torres de marfim

e de antílope (voltou o caçador na procura

dos últimos

esvoaçares da tenrura; memória sinistra).

Os couros e os metais. As moradias novas

batidas pelo vento. A luz da amanhecida

que surge. As esporas do dente de leão que se

misturam

com os últimos remoinhos

de enxofre. As vasilhas estilhaçadas

na batalha. O corpo que morre no palácio profundo.

O crime

ainda próximo. A lentidão da neve. Os olhares

traidores desde o longínquo. Os punhais abandonados

entre os quintais (ainda o sangue sem mácula).

Os tecidos que esganaram

as aves. A felonia que sempre dormirá

na mente do caçador. As penas tingidas

de vermelho. Os gritos sufocantes.

Horas estranhas

de revelação, de ruína, de incenso profundo.

 

Ai penumbra secreta…

 

Do peito surgirá

ferida maldita.


 

 A felonia

       I

Os pazos da dor. O tremor da terra baixo os pes.

As escavacións subterráneas (esváense os soños

coma pombas de cristal). Os terrores na loucura

máis profunda. As ansias da neve. As serpes arteiras

que morderon o corpo (ai corazón

nos cantís do tempo!). O ovo primixenio. Os tesouros

agochados nas ruínas. As eguas vixiantes. Os bisontes

derrotados. As folerpas miúdas. As torres de almafí

e de antílope (volveu o cazador na procura

dos últimos

esvoazares da tenrura; memoria sinistra).

Os coiros e os metais. As moradías novas

batidas polo vento. A luz da amañecida

que xorde. As esporas do dente de león que se

mesturan

cos últimos remuíños

de xofre. As vasillas esnaquizadas

na batalla. O corpo que morre no pazo profundo.

O crime

aínda próximo. A lentitude da neve. As olladas

traidoras dende o lonxe. Os puñais abandonados

entre os eidos (aínda o sangue sen mácula).

Os panos que esganaron

as aves. A felonía que sempre durmirá

na mente do cazador. As plumas tinguidas

de vermello. Os berros acoradores.

Horas estrañas

de revelación, de ruína, de incenso profundo.

 

Ai penumbra secreta…

 

Do peito xurdirá

ferida maldita.

 

 

 

Deixe uma Resposta

Preencha os seus detalhes abaixo ou clique num ícone para iniciar sessão:

Logótipo da WordPress.com

Está a comentar usando a sua conta WordPress.com Terminar Sessão /  Alterar )

Facebook photo

Está a comentar usando a sua conta Facebook Terminar Sessão /  Alterar )

Connecting to %s