Imaxe: Portret. Stanilaw Lenartowicz
Lucía Novas. Neve. (Espiral Maior. 2010)
La Felonía
I
Los pazos del dolor. El temblor de la tierra bajo los pies.
Las excavaciones subterráneas (se desvanecen los sueños
como palomas de cristal). Los terrores en la locura
más profunda. Las ansias de nieve. Las serpientes astutas
que mordieron el cuerpo (¡ay corazón
en los acantilados del tiempo!). El huevo primigenio. Los tesoros
escondidos en las ruinas. Las yeguas vigilantes. Los bisontes
derrotados. Los diminutos copos. Las torres de marfil
y de antílope (volvió el cazador en busca
de los últimos
aleteos de la ternura; memoria siniestra).
Los cueros y los metales. Las residencias nuevas
batidas por el viento. La luz del amanecer
que surge. Las esporas del diente de león que se
mezclan
con los últimos remolinos
de azufre. Las vasijas despedazadas
en la batalla. El cuerpo que muere en el pazo profundo.
El crimen
aún próximo. La lentitud de la nieve. Las miradas
traidoras desde lo lejano. Los puñales abandonados
entre los campos (aún la sangre sin mácula).
Las telas que ahogaron
a las aves. La felonía que siempre dormirá
en la mente del cazador. Las plumas teñidas
de rojo. Los gritos sofocantes.
Horas extrañas
de revelación, de ruina, de incienso profundo.
Ay penumbra secreta…
Del pecho surgirá
herida maldita.
A felonia
I
Os palácios da dor. O tremor da terra debaixo dos pés.
As escavações subterrâneas (esvaem-se os sonhos
como pombas de cristal). Os terrores na loucura
mais profunda. As ânsias da neve. As serpentes arteiras
que morderam o corpo (ai coração
nas falésias do tempo!). O ovo primigénio. Os tesouros
escondidos nas ruínas. As éguas vigilantes. Os bisontes
derrotados. As folecas miúdas. As torres de marfim
e de antílope (voltou o caçador na procura
dos últimos
esvoaçares da tenrura; memória sinistra).
Os couros e os metais. As moradias novas
batidas pelo vento. A luz da amanhecida
que surge. As esporas do dente de leão que se
misturam
com os últimos remoinhos
de enxofre. As vasilhas estilhaçadas
na batalha. O corpo que morre no palácio profundo.
O crime
ainda próximo. A lentidão da neve. Os olhares
traidores desde o longínquo. Os punhais abandonados
entre os quintais (ainda o sangue sem mácula).
Os tecidos que esganaram
as aves. A felonia que sempre dormirá
na mente do caçador. As penas tingidas
de vermelho. Os gritos sufocantes.
Horas estranhas
de revelação, de ruína, de incenso profundo.
Ai penumbra secreta…
Do peito surgirá
ferida maldita.
A felonia
I
Os pazos da dor. O tremor da terra baixo os pes.
As escavacións subterráneas (esváense os soños
coma pombas de cristal). Os terrores na loucura
máis profunda. As ansias da neve. As serpes arteiras
que morderon o corpo (ai corazón
nos cantís do tempo!). O ovo primixenio. Os tesouros
agochados nas ruínas. As eguas vixiantes. Os bisontes
derrotados. As folerpas miúdas. As torres de almafí
e de antílope (volveu o cazador na procura
dos últimos
esvoazares da tenrura; memoria sinistra).
Os coiros e os metais. As moradías novas
batidas polo vento. A luz da amañecida
que xorde. As esporas do dente de león que se
mesturan
cos últimos remuíños
de xofre. As vasillas esnaquizadas
na batalla. O corpo que morre no pazo profundo.
O crime
aínda próximo. A lentitude da neve. As olladas
traidoras dende o lonxe. Os puñais abandonados
entre os eidos (aínda o sangue sen mácula).
Os panos que esganaron
as aves. A felonía que sempre durmirá
na mente do cazador. As plumas tinguidas
de vermello. Os berros acoradores.
Horas estrañas
de revelación, de ruína, de incenso profundo.
Ai penumbra secreta…
Do peito xurdirá
ferida maldita.