Ángela Segovia. de paso a la ya tan, 2013. ÁRTEse quien pueda.
um que caminha
que tirava alguma coisa do buraco do ventre
algo como um maço de tabaco e dentro
há o que parece um pássaro pequeno depenado ou
que não vá embora o barco que não vá
amanhã desarribada cigarro ao
oco
na farpa duma rama repousa enredado
e ainda assim
não chega
ou que não vá embora não e dispõe de fio
agasalhos testa franzida drama tudo o que é necessário
algo como um velho que se faz verme
para que o engulam que se faz crustáceo
e pela concha o levam
e depois da longa viagem pântano obscuro da nevevem
no meio duma rua
apura os segundos do som que o segue,
dos pés cortados absolutamente
como andará aquele homem
ou como andou até cá
o multibanco onde a fila se arma
para se extrair a vida
e a espera exata aí
os curativos ainda moles
como é possível a neve
rotura e viro os olhos, lembra varsóvia
e vira os olhos e tortura ou entorse
de rua em rua
como é possível que se oiça ainda atrás
un que camiña
que sacaba algo do buraco do ventre
algo coma un paquete de tabaco e dentro
hai o que semella un paxaro pequeno desplumado ou
que non se vaia o barco que non se vaia
mañá desacantilada cigarro ao
oco
na estela dunha ponla repousa enleado
e aínda así
non chega
ou que non se vaia non e dispón fío
roupa de abrigo ruchado sobrancello drama todo o necesario
algo coma un vello que vira verme
para que o traguen que vira crustáceo
e pola cuncha lévano
e tras a longa viaxe pantano escuro da neveven
no medio dunha rúa
apura os segundos do son que o segue,
dos pés cortados absolutamente
como andará aquel home
ou como andou até aquí
o caixeiro onde a cola se arma
para extraerse a vida
e a espera exacta aí
as vendas aínda moles
como é posíbel a neve
rotura e volto os ollos, lembra varsovia
e volta os ollos e tortura ou torcedura
de rúa en rúa
como é posíbel que se ouza aínda atrás
uno que camina
que se sacaba algo del agujero del vientre
algo como una cajetilla y dentro
hay lo que parece un pájaro pequeño desplumado o
que no se vaya el barco que no se vaya
mañana desacantilada cigarro al
hueco
en la astilla de una rama reposa enredado
y aun así
no llega
o que no se vaya no y dispone hilo
ropa de abrigo ceño drama todo lo necesario
algo como un viejo que se hace gusano
para que se lo traguen que se hace crustáceo
y por la concha lo llevan
y tras el largo viaje pantano oscuro de la nieveviene
en mitad de una calle
apura los segundos del sonido que lo sigue,
dos pies cortados absolutamente
cómo andará aquel hombre
o cómo anduvo hasta aquí
el cajero donde la cola se arma
para extraerse la vida
y la espera exacta ahí
los vendajes aún blandos
cómo es posible la nieve
rotura y vuelvo los ojos, recuerda varsovia
y vuelve los ojos y tortura o torcedura
de calle en calle
cómo es posible que se oiga aún atrás
Revisora da tradução para o português: Sara I. Veiga