Imaxe: Jan Svankmajer
Míriam Ferradáns. Deshabitar unha casa. 2017
A depredación é inhumana ou non é.
Cravamos os dentes na carne fértil a brotar de sangue
e seguimos,
seguimos ata atopar a vea.
Precisamos da orxía no momento animal,
esgazar as fibras cun coitelo,
mastigar a morte allea, condimentada
e xustificar
o paradoxo da supervivencia.
As gatas procuran os paxaros
pero non se axitan
porque saben que algún día
os terán na boca.
A depredação é inumana ou não é.
Cravamos os dentes na carne fértil a brotar sangue
e seguimos,
seguimos até encontrar a veia.
Precisamos da orgia no momento animal,
rasgar as fibras com uma navalha,
mastigar a morte alheia, temperada
e justificar
o paradoxo da sobrevivência.
As gatas procuram os pássaros
mas não se agitam
porque sabem que algum dia
os terão na boca.
La depredación es inhumana o no es.
Clavamos los dientes en la carne fértil brotando en sangre
y seguimos,
seguimos hasta encontrar la vena.
Necesitamos la orgía en el momento animal,
desgarrar las fibras con un cuchillo,
masticar la muerte ajena, condimentada
y justificar
la paradoja de la supervivencia.
Las gatas buscan a los pájaros
pero no se agitan
porque saben que algún día
los tendrán en la boca.