Imagem: Szindbad, de Huszárik Zoltán
José Luis Tavares
Limiar
Descender — ao chan antigo,
agreste, familiar; ás soleiras
sen brasón onde nin cornetas
matinais nin plenipotenciaria
voz de mando.
Regresar — á vida ruda, elemental,
vieiros de antigos pasos,
emboscadas de veciños,
castos gritos de cativos,
soñadas fazañas mariñeiras,
narradas non en épicas crónicas
onde mastros cruces naves
finxen vida cando ruína.
Non acontecidos sucesos
son materia deste libro, precario
edificio, coma todo o que é erguido
polo cuspe da poesía.
Pór en verbo o que vida fora?
En dramático lance contar do asombro?
Ou por sutil enxeñaría escavar o ínfimo?
Descrer — do antes e a súa previa arquitectura;
do post e a súa sabia arqueoloxía:
arte é lucidamente padecer o informe;
o que do contrario segregado
en soamente mundo se converte
Limiar
Descer — ao chão antigo,
agreste, familiar; às ombreiras
sem brasão onde nem trompas
matinais nem plenipotenciária
voz de mando.
Regressar — à vida rude, elementar,
veredas de antigos passos,
emboscadas de vizinhos,
castos gritos de meninos,
sonhadas façanhas marinheiras,
narradas não em épicos cronicões
onde mastros cruzes naves
fingem vida quando ruína.
Desacontecidos sucessos
são matéria deste livro, precário
edifício, como tudo o que é erguido
pelo cuspo da poesia.
Pôr em verbo o que vida fora?
Em dramático lance contar do assombro?
Ou por subtil engenharia escavar o ínfimo?
Descrer — do antes e sua prévia arquitetura;
do pós e sua sábia arqueologia:
arte é lucidamente padecer o informe;
o que do avesso segregado
em somente mundo se converte
Proemio
Descender — al suelo antiguo,
agreste, familiar; a umbrales
sin blasón donde ni trompetas
matinales ni plenipotenciaria
voz de mando.
Regresar — a la vida ruda, elemental,
veredas de antiguos pasos,
emboscadas de vecinos,
castos gritos de niños,
soñadas hazañas marineras,
narradas no en épicas crónicas
donde mástiles cruces naves
fingen vida cuando ruina.
No acaecidos sucesos
son materia de este libro, precario
edificio, como todo lo que es erguido
por la saliva de la poesía.
¿Poner en verbo lo que vida había sido?
¿En dramático lance hablar del asombro?
¿O por sutil ingeniería escavar lo ínfimo?
Descreer — del antes y su previa arquitectura;
del post y su sabia arqueología:
arte es lucidamente padecer lo informe;
lo que del contrario segregado
en solo mundo se convierte
