Imagem: Victoria Diehl
Sergio Espinosa. Hacia la mudez. Kriller71, 2017.
2
quien aquí destruya un mito no se irá sin antes crear otro cuerpo que ahora es hálito que no conoce nos conoce el girasol nos ha habitado un solo instante somos otro nacemos desde un cuerpo sin rostro de camino a la odisea somos forma a orillas del lago estínfalo nuestro pincel es su semilla callaba como si hubiese regresado de la muerte mientras yo le dibujaba una identidad con savia todo con semillas debía concordar con todo la carne con la carne el hueso
2
quem aqui destrua um mito não irá embora sem antes criar outro corpo que agora é hálito que não conhece conhece-nos o girassol nos habitou um só instante somos outro nascemos de um corpo sem rosto de caminho à odisseia somos forma no bordo do lago estínfalo nosso pincel é a sua semente calava como se houvera regressado da morte enquanto eu lhe pintava uma identidade com seiva todo com sementes devia condizer com tudo a carne com a carne o osso
2
quen aquí destrúa un mito non se irá sen antes crear outro corpo que agora é hálito que non coñece nos coñece o xirasol habitounos un só intre somos outro nacemos dende un corpo sen rostro de camiño á odisea somos forma a orelas do lago estínfalo o noso pincel é a súa semente calaba coma se tivera retornado da morte mentres eu lle debuxaba unha identidade con seiva todo con sementes debía concordar con todo a carne coa carne o óso