Home

Paul Klee

Pájaros tristes y otros poemas a Pilar Bayona. Juan Eduardo Cirlot (Libros del innombrable, 2001)

Pássaros mendigos

Lentas as doçuras, lentamente
vão até aos olhos que jamais veremos,
e os caminhos são distâncias
como eu, e luz, e sonhos.

Ténue, suavemente
as aguas inundaram o meu cérebro
agora estou triste;
os mendigos voam pelos céus,
e pássaros, e eu,
e eu, que estou morrendo.


Paxaros mendigos

Lentas as dozuras, lentamente
van cara os ollos que xamais veremos,
e os camiños son distancias
coma eu, e luz, e soños.

Tenue, suavemente
as aguas inundaron o meu cerebro
agora estou triste;
os mendigos voan polos ceos,
e paxaros, e eu,
e eu, que estou morrendo.


Pájaros mendigos

Lentas las dulzuras, lentamente
se van hacia los ojos que jamás veremos,
y los caminos son distancias
como yo, y luz, y sueños.

Tenue, suavemente
las aguas han inundado mi cerebro
ahora estoy triste;
los mendigos vuelan por los cielos,
y pájaros, y yo,
y yo, que estoy muriendo.

Deixe uma Resposta

Preencha os seus detalhes abaixo ou clique num ícone para iniciar sessão:

Logótipo da WordPress.com

Está a comentar usando a sua conta WordPress.com Terminar Sessão /  Alterar )

Facebook photo

Está a comentar usando a sua conta Facebook Terminar Sessão /  Alterar )

Connecting to %s