Fotografía: Pere Soler
Ana Martín Puigpelat.
Fragmentos de: Apuntes para un Génesis. Amargord, 2009.
Não soube separar matéria de silêncio,
por isso ao terceiro dia
despi o mar.
—
Do mar nasce a espuma,
da espuma o desejo.
Esfolará a boca
e pouco a pouco praias
onde descansar.
—
Será o homem mais um,
um animal qualquer?
Acho que lhe porei pedaços da minha pele
e um pouco de perfídia,
não sei onde.
Inventará linguagens.
—
O homem terá um peixe.
A mulher uma gruta submarina.
—
A solidão é um conceito
que virá precedido de amargura.
Quiçá chegue depois com as cidades
quando a vista perder as cores
e o calor for uma sombra artificial
dormida ao redor da palavra.
Eu nunca estive sozinho:
rodeiam-me inventos e ilusões
que agora formam parte da minha mão.
Derrubo pouco a pouco a constância.
Non souben separar materia de silencio,
por iso no terceiro día
espín o mar.
—
Do mar nace a escuma,
da escuma o desexo.
Esfolará a boca
e pouco a pouco praias
nas que descansar.
—
Será o home máis un,
un animal calquera?
Coido que lle porei anacos da miña pel
e un chisco de perfidia,
non sei onde.
Inventará linguaxes.
—
O home terá un peixe.
A muller unha gruta submarina.
—
A soidade é un concepto
que virá precedido de amargura.
Quizais chegue despois coas cidades
cando a vista perda as cores
e o calor sexa unha sombra artificial
durmida arredor da palabra.
Eu nunca estiven só:
arrodéanme inventos e ilusións
que agora forman parte da miña man.
Derrubo pouco a pouco a constancia.
No supe separar materia de silencio,
por eso al tercer día
he desnudado el mar.
—
Del mar nace la espuma,
de la espuma el deseo.
Desollará la boca
y poco a poco playas
en las que descansar.
—
¿Será el hombre uno más,
un animal cualquiera?
Creo que le pondré pedazos de mi piel
y un toque de perfidia,
no sé dónde.
Inventará lenguajes.
—
El hombre tendrá un pez.
La mujer una gruta submarina.
—
La soledad es un concepto
que vendrá precedido de amargura.
Quizás llegue después con las ciudades
cuando la vista pierda los colores
y el calor sea una sombra artificial
dormida alrededor de la palabra.
Yo nunca he estado solo:
me rodean inventos e ilusiones
que ahora forman parte de mi mano.
Derrumbo poco a poco la constancia.
Revisora da tradução para o Português: Sara I. Veiga