Imaxe: Maya Deren. At Land
Tamara Andrés. Corpo de Antiochia. Galaxia, 2017
A carne
Desprego o meu corpo
coma unha pomba abre
o seu ante a cicloxénese
da vida.
.
Caen os meus músculos
cara á escuridade en forma
de algas cárnicas e as baleas
acoden ao alimento, mais
un sempre se detén
ante o que xa non fala.
.
O mar intúe que xa chegou
a hora da illa inerte e envolve
os meus filamentos co acubillo
do seu tacto.
.
Cando as baleas lle cantan
ás sereas a cantiga do murchar,
toda a auga retrocede e déixame
a soas
coa súa sede.
A carne
Desprego o meu corpo
como um pombo abre
o seu ante o tufão nascente
da vida.
.
Caem os meus músculos
face à escuridão em forma
de algas de carne e as baleias
acodem ao alimento, mas
um sempre se detém
ante o que já não fala.
.
O mar intui que já chegou
a hora da ilha inerte e envolve
os meus filamentos com o refúgio
do seu tato.
.
Quando as baleias cantam
às sereias a cantiga do murchar,
toda a água retrocede e me deixa
a sós
com a sua sede.
La carne
Despliego mi cuerpo
como una paloma abre
el suyo ante la ciclogénesis
de la vida.
.
Caen mis músculos
hacia la oscuridad en forma
de algas cárnicas y las ballenas
acuden al alimento, pero
uno siempre se detiene
ante lo que ya no habla.
.
El mar intuye que ya llegó
la hora de la isla inerte y envuelve
mis filamentos al abrigo
de su tacto.
.
Cuando las ballenas le cantan
a las sirenas la canción del mustiar,
toda el agua retrocede y me deja
a solas
con su sed.
Revisora da tradução para o Português: Sara I. Veiga