Imagem: Street of crocodiles, Quay Brothers.
Do Extermínio. Jaime Rocha. Relógio D’água. 1995
41
Todo se vuelve circular. El hombre, el espejo,
el pájaro. Y todos los pensamientos
son empujados por el ángel con una pala.
Las luces se apagan. Los trenes entran
en una estación donde las puertas ya no existen
y los carriles terminan en una cuesta, casi
cernidos sobre un rio. Toda la gente se
ausentó para un teatro, apenas un guarda
permaneció, tomando cuenta de un arca. Pero sabe que
nunca más nadie lo mirará como antes. A no ser
el espejo, en un diálogo malévolo hasta el infinito.
41
Todo se torna circular. O home, o espello,
o paxaro. E todos os pensamentos
son empurrados polo anxo cunha pa.
As luces apáganse. Os trens entran
nunha estación onde as portas xa non existen
e os carrís rematan nunha costa, case
pendurados sobre un río. Toda a xente se
ausentou para un teatro, apenas un garda
ficou, tomando conta dun cofre. Mais sabe que
nunca máis ninguén o mirará coma antes. A non ser
o espello, nun diálogo malévolo até o infinito.
41
Tudo se torna circular. O homem, o espelho,
o pássaro. E todos os pensamentos
são empurrados pelo anjo com uma pá.
As luzes apagam-se. Os comboios entram
numa estação onde as portas já não existem
e os carris terminam numa encosta, quase
pendurados sobre um rio. Toda a gente se
ausentou para um teatro, apenas um guarda
ficou, tomando conta de um cofre. Mas sabe que
nunca mais ninguém o olhará como dantes. A não ser
o espelho, num diálogo malévolo até ao infinito.