Imagem: Leighton Pierce
Ana Gorría, La Soledad de las Formas, Sol y Sombra poesía, 2013. Libro incluido en: De la supervivencia. Poemas 2006-2016. Libros de la Marisma, 2018
Desórdenes
Un juego por debajo de la vida. Las cosas aparecen. Este rumor que hemos sentido cuerpo. Lo que ha empujado con fragilidad. Cada paso que arrastra, de nosotros, entre los laberintos y la puerta. La tiranía impaciente, abrimos la distancia y lo precipitado: la lengua –balbuceos, incómodo lenguaje- Naufraga del idioma, todo es distancia aquí. Son pequeños los ruidos que hacen la realidad. Atravesada y lenta, indefinida, tan rota para el nudo como un golpe voraz. La boca aguarda solo lugares impacientes.
Desordens
Um jogo por baixo da vida. As coisas aparecem. Este rumor que sentimos corpo. O que empurrou com fragilidade. Cada passo que arrasta, de nós, entre os labirintos e a porta. A tirania impaciente, abrimos a distância e o precipitado: a língua –balbucios, incómodo linguagem – Naufraga do idioma, tudo é distância aqui. São pequenos os ruídos que fazem a realidade. Atravessada e lenta, indefinida, tão quebrada para o nó como um golpe voraz. A boca aguarda só lugares impacientes.
Desordes
Un xogo por baixo da vida. As cousas aparecen. Este rumor que sentimos corpo. O que empurrou con fraxilidade. Cada paso que arrastra, de nós, entre os labirintos e a porta. A tiranía impaciente, abrimos a distancia e o precipitado: a lingua –balbucidos, incómoda linguaxe- Naufraga do idioma, todo é distancia aquí. Son pequenos os ruídos que fan a realidade. Atravesada e lenta, indefinida, tan rota para o nó coma un golpe voraz. A boca agarda so lugares impacientes.