Foto: Nieves Neira
Ana Gorría
Fantasmas, de La Soledad de las Formas (Sol y Sombra poesía, 2013). Libro incluido en: De la supervivencia. Poemas 2006-2016 (Libros de la Marisma, 2018).
Curvas
La mano que busca se desliza como un caracol frío. Encontrar. No encontrar. Todo lo que deshace. Algo más, contra el tiempo las formas aparecen como huesos alzados de una fosa común. Sin embargo, volvemos a aparecer tan rápidos y hermosos como una nueva era: los dichosos y tristes. Todos rostros sin nombre. Los cuerpos marcan minúsculos caminos como lentos meandros. Alrededor, sin embargo, lo que aparece ha desparecido.
Curvas
A mão que busca desliza como um caracol frio. Encontrar. Não encontrar. Tudo o que desfaz. Algo mais, contra o tempo as formas aparecem como ossos alçados de uma fossa comum. No entanto, volvemos a aparecer tão rápidos e formosos como uma nova era: os ditosos e tristes. Todos rostos sem nome. Os corpos marcam minúsculos caminhos como lentos meandros. Em volta, no entanto, o que aparece já desapareceu.
Curvas
A man que procura deslízase coma un caracol frío. Atopar. Non atopar. Todo o que desfai. Algo máis, contra o tempo as formas aparecen coma ósos alzados dunha fosa común. Porén, voltamos aparecer tan rápidos e fermosos coma unha nova era: os ditosos e tristes. Todos rostros sen nome. Os corpos marcan minúsculos camiños coma lentos meandros. Derredor, porén, o que aparece desapareceu.