Imagem: Maya Bloch
Manuel Resende (1948-2020)
Em qualquer lugar (&Etc, 1998), incluido em Poesia Reunida (Cotovia, 2018)
PROCURA A CARNE
Procura a carne a carne, e a ferida
Vai-se fechando nesse lento encontro.
Encerra-se o passado ponto a ponto,
Onde havia dor vem a cicatriz.
Por si, não é feliz nem infeliz,
Essa estrada que em si a carne traça,
Um saber que não sabe, só perpassa,
E que por onde passa deixa a vida.
Nessa ruga aí vamos avançando,
O corpo amado vai envelhecer,
Que Urubu tempo junta estranho bando.
Isso que não é, chamam-lhe viver.
Assim se faz o onde, o como, o quando,
O corpo, o campo santo do prazer.
BUSCA LA CARNE
Busca la carne la carne, y la herida
Se va cerrando en ese lento encuentro.
Clausura el pasado punto a punto,
Donde había dolor viene la cicatriz.
Por sí, no es feliz ni infeliz,
Esa carretera que en sí la carne traza,
Un saber que no sabe, sólo atraviesa,
Y que por donde pasa deja la vida.
En esa arruga ahí vamos avanzando,
El cuerpo amado va a envejecer,
Que Urubú tiempo junta extraño bando.
A eso que no es, le llaman vivir.
Así se hace el dónde, el cómo, el cuándo,
El cuerpo, el campo santo del placer.
PROCURA A CARNE
Procura a carne a carne, e a ferida
Vaise pechando nese lento encontro.
Encerrase o pasado punto a punto,
Onde había dor ven a cicatriz.
Por si, non é feliz nin infeliz,
Esa estrada que en si a carne traza,
Un saber que non sabe, só atravesa,
E que por onde pasa deixa a vida.
Nesa engurra aí imos avanzando,
O corpo amado vai envellecer,
Que Urubú tempo xunta estraño bando.
Iso que non é, chámanlle vivir.
Así se fai o onde, o como, o cando,
O corpo, o campo santo do pracer.